Da ſhkarn’ze ne do[1] me noríle
Drugózh, vaſ proſim, ſtêr’te nje:
Tê meni bode léshiſhe,
Vaſh navuk bogati bres ſile.««
Mi ludi vezhkrat ſmo podobni
Detéti totem’. Vſaki sna,
Da k’ naſhi ſrezhi Bog nam dá
Sapóv’di; no ſmo tak hudobni,
˛Se jih prelomit’ ne bojimo.
Kaj dobro je, to puſhamo;
Kaj hudo je, to ſtorimo;
No tê, kak déte, to ſtojímo.
Tê grívniga nam v’ ſèrze pride.
No kaj je naſha grívniga,
Kaj? Vola, kak jo déte ma:
»Naj mati ſhkarn’ze ſkonzhat' ide.«
Kaj druga ſe gdé toto pravi:
»Pred grehom vari me, ti Bog?«
Kaj toto: »Vsemi ’s mojih rók
Vſe, kaj mi v’ ſèrze shêle ſtavi?«
Bog, Bog bi môgel vſe ſtoríti,
Da mi bres ſhkode ſpali bi,
No tak bres truda v’ nébo ſhli.
Kaj ne? tak, tak bi môglo biti.
O zhlovek, ti ſam ſé ne nori!
Bog réſen tebi dá pomozh,
Pa ti ne ſhparaj ſvojo mozh:
Dushnoſti tvoje on ne ſtori.
- ↑ Ne do noríle: da ne bodo noríle.
